Οζοι θυρεοειδούς. Αλλη μια μια ασθένεια της εποχής μας
Οζοι θυρεοειδούς. Τα δεδομένα
- Οι όζοι θυρεοειδούς 3 η 4 εκατοστά η οποιαδήποτε μεγέθους συγκαταλέγονται στις πιο συνηθισμένες ενδοκρινικές παθήσεις στο Δυτικό Κόσμο.
- Οι όζοι θυρεοειδούς στην πλειονότητά τους είναι καλοήθεις, αλλά σε ποσοστό 5% μπορεί να είναι κακοήθεις. Σπουδαίο ρόλο στην εκτίμησή τους παίζουν το ιστορικό, τα τυχόν συμπτώματα και η κλινική εξέταση του τραχήλου.
- Στατιστικά οι όζοι του θυρεοειδούς είναι πιθανότερο να είναι καρκινικοί (καρκίνος θυρεοδειδούς) σε μεγάλες ηλικίες και στούς άνδρες.
- Ο πιο κακοήθεις καρκίνοι του θυρεοειδούς βρίσκονται μεταξύ 20 και 50 ετών
- Η έκθεση σε ραδιενεργή ακτινοβολία αυξάνει την πιθανότητα οι όζοι ή ο όζος να είναι καρκινογόνος.
- Ενας μοναχικός όζος στο θυρεοειδή είναι πιο πιθανό να είναι καρκινικό απο πολλαπλούς όζους
.
Πώς γίνεται η διάγνωση. Οι όζοι θυρεοειδούς και διάγνωση
Οι περισσότεροι ανακαλύπτονται απο μια επίσκεψη ρουτίνας σε ιατρό, μέσω μια απλης φυσικής εξέτασης και ψηλάφησης στην περιοχή.
Απο τη στιγμή που βρεθούν οι όζοι θυρεοειδούς, ο ιατρός θα χρησιμοποιησει εργαστηριακα τεστ για να δεί εαν υπάρχει υπερθυροειδιμσός (δηλαδή παραγωγή υπερβολικής ορμόνης θυρεοιδούς) η υποθυρεοιδισμος ( μη παραγωγή θυρεοειδικής ορμόνης)
Ωστόσο αυτά τα τέστ δεν είναι αρκετά για να επιβεβαιωθεί ο καρκίνος στο θυρεοειδή. Πρέπει να μαζευτούν περισσότερες πληροφορίες και να γίνουν κάποια πιο εξειδικευμένα τεστ όπως
- μέτρηση TSH
- υψηλής ευκρίνειας υπέρηχο τραχήλου
- σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς
(για να διερευνηθεί αν οι όζοι θυρεοειδούς είναι «ψυχροί» ή «θερμοί») - FNA (βιοψία του όζου με βελόνι) υπό την καθοδήγηση υπερήχο
Αξιολογώντας τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων και όλες τις ανωτέρω παραμέτρους ο ενδοκρινολόγος θα συστήσει την καταλληλότερη θεραπεία αντιμετώπισης των όζων. Στους περισσότερους ασθενείς που φαίνεται πως έχουν έναν καλοήθη όζο δεν πραγματοποιείται συγκεκριμένη θεραπεία, και χρειάζονται μόνο παρακολούθηση. Μερικοί ιατροί συνταγογραφούν λεβοθυροξίνη (Τ4) με την ελπίδα να σταματήσουν την ανάπτυξη του όζου ή να μειώσουν το μέγεθος ψυχρών όζων. Για τους θερμούς όζους (Υπερθυρεοειδισμός) χρησιμοποιείται ραδιενεργό ιώδιο, με ή όχι μαζί με μεθιμαζόλη και τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν σε 2-3 μήνες. Εάν τίθεται υποψία κακοήθειας, συστήνεται χειρουργική θεραπεία καρκίνου θυρεοειδούς.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο του οζου του θυρεοειδούς. Οι ειδικοί και έμπειροι ιατροί συστήνουν τη χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς για οζίδια που είναι καρκινικά ή απλά ύποπτα. Μετά από χειρουργική επέμβαση, η ραδιενεργός θεραπεία με ιώδιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει τυχόν υπόλοιπα θυρεοειδή κύτταρα.
Άλλοι τύποι οζιδίων, ακόμα και όταν δεν είναι καρκινικοί, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν όταν γίνουν πολύ μεγάλοι και προκαλούν προβλήματα κατάποσης ή αναπνοής.
Τα υπερλειτουργικά οζίδια δεν είναι σχεδόν ποτέ καρκινικά, αλλά μπορεί να προκαλέσουν υπερθυρεοειδισμό, υπερβολική θυρεοειδή ορμόνη στο σώμα – που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας. Αυτά τα οζίδια μπορούν να απομακρυνθούν χειρουργικά ή να υποβληθούν σε θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
Κάθε 6 έως 12 μήνες, ο γιατρός σας πρέπει να παρακολουθεί οποιοδήποτε οζίδιο του θυρεοειδούς που δεν έχει απομακρυνθεί. Αυτή η παρακολούθηση μπορεί να περιλαμβάνει φυσική εξέταση ή υπερηχογράφημα θυρεοειδούς ή και τα δύο. Εάν ο οζίδιο είναι μεγαλύτερος, ίσως χρειαστεί να κάνετε μια επαναληπτική βιοψία βελόνας. Ακόμα κι αν αυτή η βιοψία είναι καλοήθη, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει χειρουργική απομάκρυνση ενός οζιδίου που μεγαλώνει.
Η συνήθης επέμβαση είναι η ολική θυρεοειδεκτομή (MIVAT), με συχνότερες επιπλοκές την αιμορραγία, που μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική δυσχέρεια, τον τραυματισμό του παλίνδρομου λαρυγγικού, που μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βραχνάδα και τον τραυματισμό των παραθυρεοειδών αδένων προκαλώντας υποπαραθυρεοειδισμό (πτώση του ασβεστίου στο αίμα και ανάγκη προσωρινής ή μόνιμης αγωγής με ασβέστιο από το στόμα ).
ΠΩΣ ΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ;
Διεθνώς, έχει αποδειχτεί ότι όταν η επέμβαση πραγματοποιείται από χειρουργό θυρεοειδούς , εξειδικευμένο αποτελεσματικά στην χειρουργική ενδοκρινών αδένων ελαχιστοποιούνται οι επιπλοκές της και εξασφαλίζεται το καλύτερο αποτέλεσμα. Ο χειρουργός θυρεοειδούς με τον ασθενή θα πρέπει να συζητήσει ποια επέμβαση ακριβώς πρόκειται να γίνει και τους λόγους που συστήνεται η επέμβαση αυτή και αυτό γιατί η ριζικότητα ή όχι της επέμβασης εξαρτάται από το αν αντιμετωπίζουμε καλοήθη ή κακοήθη πάθηση του θυρεοειδή αδένα. Επίσης ένας έμπειρος χειρουργός ενδοκρινών αδένων είναι σε θέση να εκτιμήσει προεγχειρητικά και διεγχειρητικά όλες εκείνες τις παραμέτρους ώστε να εξασφαλιστεί η ορθότητα και ριζικότητα της επέμβασης για έναν συγκεκριμένο ασθενή.
Μετά από θυρεοειδεκτομή , θα πρέπει να ακολουθείται δια βίου θεραπεία με λεβοθυροξίνη, ενώ μπορεί επίσης ο θεράπων ιατρός να ακολουθήσει θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο πριν ξεκινήσει την αγωγή υποκατάστασης της θυρεοειδικής ορμόνης.
.
