ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ- ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΑΣΤΟΥ

Ηλικία και φύλο: 80% των περιπτώσεων αφορά γυναίκες > 50 ετών, ενώ μία στις 100 περιπτώσεις αφορά άνδρα 60 – 70 ετών με επιθετικότερη πορεία!
Ατομικό ιστορικό: καρκίνος μαστού στον ένα μαστό συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και στον άλλο μαστό.

Οικογενειακό ιστορικό: η ύπαρξη σε συγγενείς α’ βαθμού (μητέρα, αδελφή, κόρη) καρκίνου του μαστού ή των ωοθηκών.

Γενετική προδιάθεση για καρκίνο μαστού: 5-10% των καρκίνων του μαστού είναι κληρονομικοί (με διαπιστωμένες μεταλλάξεις των ογκογονιδίων BRCA1 & BRCA2 στο 95% των περιπτώσεων και στατιστικό κίνδυνο που ανέρχεται στο 85%).

ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ LA SAPIENZA ΓΙΑ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΜΑΣΤΟΥ.

Μία νέα μελέτη του Ινστιτούτου Μοριακής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ρώμης “ La Sapienza” και 50 ερευνητικών ομάδων παγκοσμίως σε 7.000 ασθενείς, ανέδειξε την ύπαρξη μεταλλάξεων και στους άνδρες και συνέδεσε την μετάλλαξη BRCA-1 με αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ μεταλλάξεις στο BRCA-2 τριπλασιάζουν τον κίνδυνο εμφάνισης στους άνδρες καρκίνου του μαστού, του παγκρέατος και του προστάτη και σε νεότερη ηλικία!

Εδώ αποκτά ιδιαίτερη σημασία ο ρόλος του εξειδικευμένου χειρουργού μαστού. Ο χειρουργός μαστού με τη λήψη ειδικού οικογενειακού ιστορικού, καθορίζει την ανάγκη διενέργειας γονιδιακού ελέγχου στις παρακάτω περιπτώσεις:

Άνδρας στην οικογένεια με καρκίνο μαστού.
Δύο συγγενείς με καρκίνο μαστού, ένας εκ των οποίων α΄ βαθμού και με ηλικία διάγνωσης ˂ 50 ετών.
Τρείς συγγενείς πρώτου βαθμού μεταξύ τους και ηλικία διάγνωσης ˂ 60 ετών.
Παρουσία «σπανίων», επιθετικών όγκων στην οικογένεια (γλοιοβλαστώματα, σαρκώματα, καρκίνος επινεφριδίων).
Ορμονικό ιστορικό και προδιάθεση για καρκίνο μαστού
Πρώιμη εμμηναρχή & όψιμη εμμηνόπαυση, ηλικία γέννησης του πρώτου παιδιού (σε μεγαλύτερες ηλικίες η τεκνοποίηση συνεπάγεται μεγαλύτερο κίνδυνο), θεραπευτική λήψη ορμονών (οιστρογόνων & προγεστερόνης) για διάστημα > των 4 ετών, ινοκυστική μαστοπάθεια, αντισυλληπτικά χάπια (αν και η αύξηση του κινδύνου είναι μικρή εάν η χρήση είναι σύντομης διάρκειας).
Ανθρωπομετρικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες
Το υψηλό ανάστημα, λευκή φυλή, το αυξημένο μέγεθος του αδενικού στοιχείου στους μαστούς (τελευταίες επιδημιολογικές μελέτες απορρίπτουν το μέγεθος ως προδιαθεσικό παράγοντα), παχυσαρκία μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών (με ιδιαίτερη πρόσληψη λίπους στο άνω μέρος του σώματος), παρουσία συνυπάρχουσας αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας Hashimoto (αύξηση σχετικού κινδύνου × 1,5 φορά), έκθεση σε ακτινοβολία, αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, κάπνισμα.