Ο συγγραφέας γεννήθηκε σε μια μεσαιωνική Πόλη της Μεγάλης Βρετανίας το Μπράντφορντ με πολλά μεσαιωνικά κτίρια και διάφορες μετέπειτα βιομηχανικές ζώνες. Ο χρόνος ήταν παντού γύρω του διάχυτος και περνούσες εύκολα από τη μια εποχή στην άλλη.Ο πατέρας του ήταν ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος που παρόλο που ήταν αγράμματος εργάτης σε μύλο κατόρθωσε διαβάζοντας και επιθυμώντας τη γνώση και την προκοπή να γίνει δάσκαλος σε σχολείο. Η μητέρα του όμως πέθανε όταν ο ίδιος ήταν σε ηλικία 2 χρονών.Μεγάλωσε με πολλές δυσκολίες σε μια δύσκολη εποχή και το 1915 τον βρίσκουμε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο περίφημο “Δυτικό Μέτωπο “να παλεύει για τη ζωή του . Έγραψε στον πατέρα του τότε:
“ Είμαι 4 μέρες στα χαρακώματα , βρέχει, και αμφιβάλλω αν έχω κοιμηθεί πάνω από 8 ώρες .Βλέπω καθημερινά ένα απογοητευτικό για την ψυχή θέαμα να μεταφέρουν συνεχώς οι τραυματιοφορείς συμπολεμιστές μου στην Μονάδα Νοσοκομείου. Το Σάββατο το πρωί μας βομβάρδισαν Οι Γερμανοί .Έβρεξε μέταλλο. Ένα κομμάτι μέταλλο έπεσε δίπλα μας και ήταν θαύμα που τραυματιστήκαμε τόσο λίγοι. Ξέφυγα από το σημείο με ένα κομμάτι κρέας , φρέσκο από τον αντίχειρα μου . Ο φίλος μου ο Murphy είχε μια μεγάλη τρύπα στο κεφάλι. Τον πήραν ελπίζω να είναι καλά”
Όταν ο Priestley απολύθηκε από το στρατό έγινε μαθητής στο Trintity Hall. Και σπούδασε σύγχρονη Ιστορία και Πολιτικές Επιστήμες. Κατόπιν έγινε κριτικός Θεάτρου στη Daily News.Επίσης έγραφε άρθρα στη Spectator. Στις 29 Ιουνίου 1921 παντρεύτηκε και έγραψε το πρώτο του βιβλίο “Brief Diversions” μια συλλογή από επιγράμματα, ανέκδοτα και ιστορίες.Άλλο βιβλίο ήταν το “Papers from Lilliput” , που περιείχε μια σειρά εργασιών για προσωπικότητες της εποχής του και του παρελθόντος.Έγραψε πολλά και διάφορα έργα για διάφορα κοινωνικά προβλήματα άλλα το θέμα του χρόνου και του γάμου τον απασχολούσε ιδιαίτερα. Το έργο που παίζεται στο θέατρο Altera Pars “ Εμείς και ο χρόνος” είναι ένα από τα καλύτερα του και είναι αποτέλεσμα της πλήρης γραφικής του ωρίμανσης.
Στις 21 Ιουλίου 1940 έγραψε: ” Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε πιο πέρα και να διαμορφώσουμε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων και αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός του πολέμου εκτός και αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Διαφορετικά σημαίνει να ξεφύγουμε από τους ορούς της ιδιοκτησίας και της Δύναμης και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με όρους κοινότητας και δημιουργίας. Αλλαγή από την ιδιοκτησία στην Κοινότητα. Η ιδιοκτησία είναι ένας παλιομοδίτικος τρόπος να σκεφτόμαστε μια χώρα σαν ένα πράγμα και μια συλλογή πραγμάτων σαν ένα αντικείμενο που όλα ανήκουν σε συγκεκριμένους ανθρώπους που συλλέγουν περιουσία. Αντίθετα πρέπει να σκεφτόμαστε μια χώρα σαν ένα σπίτι μια ζωντανής κοινωνίας με την κοινότητα να παίζει τον πρώτο ρόλο.”
