Ο θυρεοειδής. Τα τελευταία τριάντα χρόνια και σε παγκόσμιο επίπεδο έχει σημειωθεί σημαντική αύξηση των παθήσεων του θυρεοειδούς (όζοι θυρεοειδούς), θέμα που έχει προβληματίσει έντονα την διεθνή ιατρική κοινότητα. Οι συνεχόμενες έρευνες για τον εντοπισμό των αιτιών αυτής της αιφνίδιας έξαρσης εστιάζονται κυρίως στο περιβάλλον και στον τρόπο ζωής των αστών ανθρώπων, ενώ εδώ και χρόνια ο ερευνητικός φακός παραμένει και στο φαινόμενο της κληρονομικότητας.
Μάλιστα, η θυρεοειδοπάθεια, τουλάχιστον για την Ελλάδα είναι ένα συχνό φαινόμενο, ενώ έχουν αρχίσει να ανιχνεύονται και σε μικρότερες ηλικίες, ειδικά όταν υπάρχει αυτό πού εννοούμε οικογενειακό ιστορικό. Πρώτα απ΄ όλα όμως να περιηγηθούμε ελάχιστα στον περίφημο και τόσο σπουδαίο αυτό αδένα του ανθρωπίνου σώματος.
Στο σημείο του λαιμού και πιο συγκεκριμένα πάνω από την τραχεία και αμέσως κάτω από τον λάρυγγα, δηλαδή εκεί που είναι το λεγόμενο μήλο του Αδάμ βρίσκεται ένας από τους πιο σημαντικούς αδένες του ανθρώπινου οργανισμού, ο θυρεοειδής αδένας.
Ο θυρεοειδής είναι ο πλέον δουλευτής αδένας. Αναλαμβάνει ένα πλήθος εργασιών και με την βοήθεια των ορμονών θυροξίνη (Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3) που παράγουν τα θυλακικά κύτταρα του αδένα ασχολείται με άκρως σημαντικά ρυθμιστικά θέματα του οργανισμού μας, όπως είναι ο μεταβολισμός, η ανάπτυξη, οι καύσεις και φυσικά οι παλμοί της καρδιάς. Αναγνωρίζουμε, λοιπόν, σημαντικότατες λειτουργίες που άμεσα ή έμμεσα αφορούν την ψυχική μας υγεία αλλά και την ισορροπία μας. Οι ορμόνες θυροξίνη (Τ4) και τριιωδοθυρονίνη (Τ3) είναι παράγωγα του αμινοξέος τυροσίνη και περιέχουν ιώδιο. Εξ΄ ου και για την θεραπεία του θυρεοειδούς απαιτούνται ιωδιούχα παρασκευάσματα.
Ο θυρεοειδής αδένας μορφολογικά μερικοί τον προσομοιάζουν σαν πεταλούδα καθώς αποτελείται από δύο λοβούς (δεξιό και αριστερό), οι οποίοι ενώνονται με μια λωρίδα θυρεοειδικού ιστού, που αποκαλείται ισθμός. Άλλοι πάλι του δίνουν την μορφή ενός οικόσημου, δηλαδή ενός θυρεού σε σχήμα ασπίδας. Λόγω της θέσης του είναι σχετικά εύκολο να ψηλαφηθεί. Ο θυρεοειδής αδένας, μαζί με τον υποκείμενο χόνδρο, κινείται άνω και κάτω κατά τις καταποτικές κινήσεις, ενώ οι θυρεοειδικές ορμόνες αυξάνουν την παραγωγή ενέργειας και την κατανάλωση οξυγόνου από τους ιστούς. Συμμετέχουν, δε, στην εύρυθμη ανάπτυξη και την σωστή ωρίμανση του ανθρώπινου οργανισμού. Αυτό φαίνεται άλλωστε στην περίπτωση της διάπλασης του κεντρικού νευρικού συστήματος, όπου η έλλειψη θυρεοειδικών ορμονών προκαλεί πνευματική καθυστέρηση (κρετινισμός). Εμφανίζουν επίσης και συμπαθητικοτονική δράση, ενισχύοντας τη δράση των κατεχολαμινών(αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης). Ως γνωστόν μάλιστα οι θυρεοειδικές ορμόνες ενισχύουν και την κινητικότητα του εντέρου.
Κατανοώντας την σοβαρότητα των εργασιών και την δράση του θυρεοειδούς αδένα διαισθανόμαστε ευθύς, ότι υπάρχει η πιθανότητα λόγω της φύσης των εργασιών του οργάνου να διαγνώσουμε έναν υπερκινητικό θυρεοειδή, δηλαδή, την πάθηση του υπερθυρεοειδισμού ή έναν οκνηρό θυρεοειδή, δηλαδή την πάθηση του υποθυρεοειδισμού. Η μεν πρώτη περίπτωση, ο υπερθυρεοειδισμός, διακρίνεται από την έκκριση μεγαλυτέρων από το φυσιολογικό ποσοτήτων θυρεοειδικών ορμονών. Η δε δεύτερη περίπτωση, ο υποθυρεοειδισμός, αναγνωρίζεται από την πλευρά της ως προς την έκκριση μειωμένων ποσοτήτων ορμονών.
Στα αίτια του υπερθυρεοειδισμού ο πάσχων παραπονιέται συχνά πυκνά για αυξημένη νευρικότητα που δεν την είχε προηγουμένως, ακούσιο τρόμο στα άκρα(στατικό ή έντονο), αδιευκρίνιστες αϋπνίες, ταχυκαρδία, κόπωση ενώ κινείται κανονικώς, διάρροια και πολλές φορές εύκολο λαχάνιασμα. Ο άνθρωπος με υπερθυρεοειδισμό δυσφορεί στην ζέστη και ως βασικό χαρακτηριστικό διαθέτει την αυξημένη όρεξη με πολλά γεύματα σε ποσότητες όπου αντί να λαμβάνει επιπλέον κιλά βρίσκεται σε απώλεια βάρους. Ασθενείς που ο υπερθυρεοειδισμός έχει προσβάλει τα μάτια τους, τότε εμφανίζουν εξόφθαλμο (έντονη προπέτεια των οφθαλμών προς τα εμπρός), διπλωπία και τελικά σοβαρή προσβολή του κερατοειδούς χιτώνα, των οφθαλμικών μυών και του οπτικού νεύρου. Καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε τύφλωση. Εδώ, παρακαλώ να τονίσουμε, ότι η συγκεκριμένη επιπλοκή ενδέχεται να αφορά πιο σπάνια τον ένα οφθαλμό ή και στους δύο οφθαλμούς αρκετά πιο συχνά. Η τακτική παρακολούθηση των ασθενών όμως, αλλά και η άμεση ιατρική επέμβαση στο σοβαρό αυτό σύμπτωμα της συγκεκριμένης επιπλοκής καθυστερεί σημαντικά και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις ανακόπτεται πλήρως.
Στον υποθυρεοειδισμό τα συμπτώματα είναι αντίθετα από αυτά του υπερθυρεοειδισμού και ο πάσχων καταλαμβάνεται από σωματική αδυναμία, κούραση, φυγοπονία, βραδυπορία σκέψης, συνομιλεί ράθυμα, πολλές φορές διακρίνεται και μια βραχνάδα στην φωνή, έχει εντερικά προβλήματα και δυσκοιλιότητα, ξηροδερμία, δυσανεξία στο κρύο, και φυσικά αυξάνεται το σωματικό βάρος. Μια ακραία κατάσταση, που σήμερα, βέβαια, σπάνια συναντάται, είναι όταν πάσχων εμφανίσει κλιμακωτή υποθερμία και πέσει σε κάποια μορφή κώματος. Ο γνωστός όρος βρογχοκήλη που ακούγεται συχνά στις παθήσεις του θυρεοειδούς, αναφέρεται στο μέγεθος του αδένα και είναι η διόγκωσή του, που γίνεται αντιληπτή ως ένα πρήξιμο στο λαιμό. Επίσης ενδέχεται να εμφανιστεί κάπου εντός του θυρεοειδικού ιστού ένας όζος, δηλαδή κάποιο είδος στρογγυλού και σκληρού ογκιδίου το οποίο πρέπει να διαγνωστεί άμεσα, διότι μπορεί να κρύβει κακοήθεια. Ευτυχώς όμως τέτοιου είδους χαρακτηρισμένα ογκίδια είναι λίγα.
Να διευκρινίσουμε κάτι το σημαντικό: Τα ως άνω αναφερόμενα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού ή του υποθυρεοειδισμού είναι λογικό να μην εμφανιστούν ταυτόχρονα. Όταν παρατηρήσουμε όμως πως υπάρχουν περισσότερα από ένα σύμπτωμα, για εύλογο χρονικό διάστημα, τότε θα πρέπει να επισκεφθούμε τον γιατρό μας και να ζητήσουμε την γνώμη του.
Όπως διαβάσαμε λοιπόν και βάσει των σημαντικών λειτουργιών του θυρεοειδούς αδένα συμπεραίνουμε ότι οι πρώτες αιτίες που προκαλούν τις παθήσεις έχουν άμεση σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, την ψυχική μας κατάσταση αλλά και την συμπεριφορά μας απέναντι στο βιολογικό μας σύμπαν.
Οι τελευταίες διεθνείς ιατρικές διαπιστώσεις και αναφορές ως προς τις αιτίες των θυρεοειδοπαθειών, τελικώς, αφορούν τον ίδιο τον άνθρωπο και το άμεσο περιβάλλον διαβίωσης του.
Οπότε, όταν ένας ασθενής που πάσχει από θυρεοειδή και δεν διακρίνεται από οικογενειακό ιστορικό(κληρονομικότητα) ή άλλες ενδογενείς περιπτώσεις, τότε έχει διατραφεί κάκιστα, κουράζεται συστηματικώς, στεναχωριέται ακαταπαύστως, αναπαύεται ελάχιστα, έχει άστατο και ακαθόριστο πρόγραμμα εκκενώσεων, καταλαμβάνεται από άγχος, πανικό, κατάθλιψη και δεν αθλείται.
Το εξωτερικό περιβάλλον, βέβαια, και οι συνθήκες της ατμόσφαιρας σε συνδυασμό με τις παραπάνω αιτίες συμβάλλουν τα μάλα για να προσβληθεί καίρια ο θυρεοειδής αδένας.
Πότε χρειάζομαι χειρουργείο;
επέμβαση θυρεοειδεκτομής συστήνεται για την θεραπεία διάφορων διαταραχών του θυρεοειδούς αδένα. Αυτές μπορεί να είναι:
-
Μεγάλος θυρεοειδής αδένας που προκαλεί δύσπνοια ή δυσκαταποσία
-
Μονήρης όζος θυρεοειδούς,
-
Πολυοζώδης βρογχοκήλη, εάν προκαλεί συμπτώματα
-
Αδένωμα θυρεοειδούς
-
Νόσος Graves (Υπερθυρεοειδισμός ή Θυρεοτοξίκωση)
-
Υποτροπιάζουσα κύστη θυρεοειδούς
Είναι εξαιρετικά σημαντικό η επέμβαση της θυρεοειδεκτομής να πραγματοποιείται από χειρουργό ενδοκρινών αδένων, ο οποίος πραγματοποιεί συχνά τέτοιες επεμβάσεις. Ο Δρ Μπινιάρης ως είναι σε θέση να λύσει πρόθυμα όλες σας τις απορίες, σχετικά με την επέμβαση. Με την επίλεκτη ομάδα συνεργατών του, εφαρμόζει μοντέρνες, αναίμακτες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές θυρεοειδεκτομής, χρησιμοποιώντας εξειδικευμένα εργαλεία τελευταίας τεχνολογίας, εξασφαλίζοντας μια ασφαλή, ορθή και αισθητικά άρτια επέμβαση.
Τι πρέπει να κάνω πριν την επέμβαση;
Όταν αποφασίσετε να χειρουργηθείτε, αρχικά ο χειρουργός σας θα πάρει πλήρες ιατρικό ιστορικό (άλλες σοβαρές παθήσεις, φάρμακα, αλλεργίες κτλ.).Στην Κλινική θα γίνει ο προεγχειρητικός έλεγχος, που περιλαμβάνει έλεγχο της θυρεοειδικής λειτουργίας, ασβεστίου, γενική αίματος, έλεγχος της πήξης του αίματος και ηλεκτροκαρδιογράφημα και θα σας εξετάσει Καρδιολόγος και Αναισθησιολόγος.
Ποιοι τύποι θυρεοειδεκτομής υπάρχουν και πως πραγματοποιούνται;
Η επέμβαση της θυρεοειδεκτομής πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Η θυρεοειδεκτομή είναι μια εξειδικευμένη επέμβαση, συνήθης στα χέρια έμπειρων χειρουργών ενδοκρινών αδένων. Υπάρχουν διάφοροι τύποι θυρεοειδεκτομής όπως:
-
Ολική Θυρεοειδεκτομή (αφαίρεση όλου του αδένα)
-
Ολική Θυρεοειδεκτομή με λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου (αφαίρεση όλου του αδένα μαζί με τους λεμφαδένες σε καρκίνο θυρεοειδούς)
-
Ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή (αφαίρεση όλου του αδένα μικρότερη τομή περίπου 3-4cm)
-
Ελάχιστα επεμβατική ενδοσκοπική θυρεοειδεκτομή – MIVAT (αφαίρεση του όλου του αδένα με χρήση μικροκάμερας, μέσω τομής μόλις 2cm)
Η τομή πραγματοποιείται πάνω σε μια φυσιολογική γραμμή του δέρματος, στο κάτω σημείο του λαιμού μπροστά. Στο λαιμό βρίσκονται πολλά και σημαντικά αγγεία και νεύρα. Ο χειρουργός ενδοκρινών αδένων θα προστατεύσει τα παλίνδρομα λαρυγγικά νεύρα (που ελέγχουν την λειτουργία των φωνητικών χορδών), με την βοήθεια όπου χρειάζεται νευροδιεγέρτη (εργαλείου που ελέγχει την λειτουργία των νεύρων κατά την διάρκεια του χειρουργείου), καθώς και τους παραθυρεοειδείς αδένες που ελέγχουν την παραγωγή ασβεστίου. Μετά την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα, σε σπάνιες περιπτώσεις θα χρειαστεί τοποθέτηση παροχέτευσης (μικρό σωληνάκι) για 24-48 ώρες. Η τομή κλείνει με εσωτερικά ράμματα και με ειδική κόλλα ή πλαστική ραφή στο δέρμα, που δεν αφήνει σχεδόν καθόλου σημάδι μετά από λίγους μήνες.
Πως είμαι αμέσως μετά την επέμβαση;
Μετά την επέμβαση θα αισθάνεστε κάπως άβολα, αλλά καθόλου πόνο ή δυσκολία στην ομιλία. Αρχικά πίνετε υγρά, ενώ το ίδιο απόγευμα τρώτε ελεύθερα. Η νοσηλεία διαρκεί 1 ημέρα (σε σπάνιες περιπτώσεις μέχρι 2). Η ανάρρωση είναι ταχεία και μπορείτε να επιστρέψετε, άν το επιθυμείτε, στις καθημερινές δραστηριότητές σας, την επόμενη κιόλας μέρα απο την έξοδό σας απο την Κλινική.
Μπορεί να έχω βραχνάδα μετά την επέμβαση;
Η φωνή μπορεί να είναι λίγο πιο βαθιά μετά την επέμβαση, γεγονός που διαρκεί πολύ λίγο, όμως η ομιλία και η αναπνοή σας θα είναι φυσιολογικές. Μόνο στην σπάνια περίπτωση κάκωσης του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου η φωνή είναι βραχνή και ασθενέστερη. Όμως συνήθως ξαναγίνεται φυσιολογική μετά από 6 μήνες.
Ακόμα και εάν η κάκωση του νεύρου είναι μόνιμη (ποσοστό < 1%) η άλλη φωνητική χορδή αναλαμβάνει και αποκαθιστά την φυσιολογική σας φώνηση. Μην ξεχνάτε ότι η εμπειρία του χειρουργού σας και η χρήση εξειδικευμένων εργαλείων (νευροδιεγέρτη), σχεδόν εκμηδενίζουν αυτήν την εξέλιξη.
Μπορεί να έχω πρόβλημα με το ασβέστιο μετά την επέμβαση;
Η ρύθμιση της παραγωγής ασβεστίου στο αίμα, γίνεται από τους παραθυρεοειδείς αδένες, που είναι 4, μικροί σαν κόκκοι ρυζιού και βρίσκονται δίπλα στον θυρεοειδή αδένα. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί η λειτουργία τους να επηρεαστεί για κάποιο διάστημα μετά την επέμβαση, κυρίως διότι χάνουν την αιμάτωσή τους, πράγμα που οδηγεί σε προσωρινό υποπαραθυρεοειδισμό. Δηλαδή πέφτουν τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα και έχουμε συμπτώματα όπως μυρμήγκιασμα στις ράγες των δακτύλων των χεριών ή έντονο μούδιασμα γύρω από το στόμα. Σε αυτή την περίπτωση χορηγούμε ασβέστιο και βιταμίνη D από του στόματος, για λίγες μέρες. Οι παραθυρεοειδείς αδένες θα λειτουργήσουν κανονικά συνήθως μετά από 1 – 8 εβδομάδες και δεν θα χρειάζεται να παίρνετε ασβέστιο. Πολύ σπάνια η βλάβη είναι μόνιμη (< 3%) και θα χρειάζεστε ασβέστιο και βιταμίνη D δια βίου.
Η τομή μου θα φαίνεται;
Ανεξάρτητα από το μέγεθος η τομή μετά από λίγους μήνες πολύ δύσκολα διακρίνεται, ενώ σε άλλες περιπτώσεις εξαφανίζεται (ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή).
Ο χειρουργός θυρεοειδούς Δρ Μπινιάρης χρησιμοποιεί πλαστική ραφή ή ειδική κόλλα για την σύγκλειση του δέρματος εξασφαλίζοντας άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.
Τι γίνεται μετά το χειρουργείο;
Πάγια πρακτική του Δρ. Μπινιάρη είναι η εξατομικευση. Εξετάζει όλους τους ασθενείς του 1 εβδομάδα μετά το χειρουργείο, συζητά μαζί τους τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης (εάν είναι διαθέσιμα) και επικοινωνεί με τον Ενδοκρινόλογο σας, ο οποίος και θα είναι υπεύθυνος για την δια βίου παρακολούθησή σας, για να τον ενημερώσει για τις λεπτομέρειες της επέμβασης. Επιπρόσθετα όμως, βρίσκεται πάντα πρόθυμα στο πλάι σας, για οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, τυχόν παρουσιαστεί μετεγχειρητικά.
Σημαντικά που πρέπει να θυμάστε…
-
Η Θυρεοειδεκτομή πρέπει να εκτελείται από έμπειρους χειρουργούς ενδοκρινών αδένων
-
Οι συνήθεις επιπλοκές είναι βράγχος φωνής και χαμηλό ασβέστιο. Αυτές όμως στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι προσωρινές
-
Η τομή διακρίνεται πολύ δύσκολα μετά από 6 μήνες
-
Μετά την επέμβαση θα παίρνετε δια βίου θυροξίνη από του στόματος
