Η βουβωνοκήλη είναι μια πάθηση όπου όργανα τα οποία θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στην κοιλιά, προβάλλουν προς τα έξω, μέσα από ένα σημείο του κοιλιακού τοιχώματος στη βουβωνική χώρα, δηλαδή το πλάγιο κάτω μέρος της κοιλιάς (η περιοχή όπου η κοιλιά ενώνεται με τη βάση του μηρού). Η βουβωνοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφή κήλης, κάτι που ισχύει και για τα μωρά.
Με τον όρο κήλη περιγράφεται γενικότερα η πρόπτωση – προβολή ενός ή περισσοτέρων οργάνων εκτός της συνήθους ανατομικής θέσης τους, διαμέσου ενός φυσιολογικού πόρου/στομίου ή μίας παθολογικά ασθενούς περιοχής των περιβάλλοντων ιστών.
Κήλη ονομάζεται, με απλούστερα λόγια, η κατάσταση κατά την οποία δημιουργείται ένα άνοιγμα, ένα ‘παράθυρο’, σε ένα τοίχωμα που κατά τα άλλα είναι ενιαίο και κλειστό. Ιστοί ή όργανα, που κανονικά βρίσκονται μόνο από την μία πλευρά του τοιχώματος, μπορούν να περάσουν διαμέσου αυτού του ανοίγματος και να βρεθούν στην άλλη πλευρά. Στην περίπτωση αυτή μιλάμε στην ιατρική για κήλη.
Ανάλογα με την περιοχή του σώματος, που το παραπάνω μπορεί να συμβεί, διακρίνουμε διάφορες μορφές κήλης: π.χ. βουβωνοκήλη, μηροκήλη, ομφαλοκήλη, επιγαστρική κήλη, διαφραγματοκήλη κ.α.
Στην περίπτωση της βουβωνοκήλης – την συχνότερη μορφή κήλης κοιλιακών τοιχωμάτων – η πρόπτωση ενδοκοιλιακών οργάνων/ιστών συντελείται στον βουβωνικό πόρο, στην περιοχή ακριβώς πάνω από τον μηρό.
η βουβωνοκήλη μπορεί να δημιουργηθεί σε όλες τις ηλικίες, εξαιτίας συγγενών (εκ γενετής, κληρονομικότητα:
Βουβωνοκήλη Συμπτώματα
Τα σημάδια και τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης περιλαμβάνουν ( Πηγή: Γ. Μπινιάρης – Εξειδικευμένος χειρουργός κήλης):
Η βουβωνοκήλη είναι ασυμπτωματική περίπου στο ένα τρίτο των ασθενών και μπορεί να διαγιγνώσκεται τυχαία κατά τη διάρκεια κλινικής εξέτασης για άλλη αιτία. Συνήθως εκδηλώνεται ως μάζα που προβάλλει στη βουβωνική περιοχή και μπορεί να προκαλεί αίσθημα βάρους ή άλγος που επιτείνεται στην όρθια στάση ή κατά την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας ή άρση βάρους) και υποχωρεί με την κατάκλιση. Σε μη ανατάξιμη βουβωνοκήλη η μάζα προβάλλει διαρκώς και δεν ανατάσσεται με την κατάκλιση ή χειρισμούς.
Σε περίπτωση περίσφιξης, το άλγος είναι συνεχές και εάν το περιεχόμενο είναι έντερο προεξάρχει η συμπτωματολογία της εντερικής απόφραξης, με εμέτους, αναστολή αποβολής αερίων και κοπράνων και πιθανώς εικόνα οξείας κοιλίας.
Πολλές φορές είναι εφικτό να αναταχθεί η κήλη πίσω στην κοιλιά όταν κανείς ξαπλώσει.
Μερικές φορές όμως οι βουβωνοκήλες μπορούν να επιπλακούν οπότε ο ασθενής νιώθει έντονο πόνο, και άν το περιεχόμενο της κήλης είναι έντερο τότε μπορεί να νεκρωθεί! Τότε έχουμε μια περισφιγμένη κήλη . Αυτη είναι κατάσταση απειλητική για την ζωή και απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση.
Βουβωνοκήλη αίτια
- Ανατομικές διαταραχές: π.χ. ασθενές – ευρύ έσω στόμιο βουβωνικού πόρου
Δομικές διαταραχές: π.χ. διαταραχή σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου του συνδετικού ιστού
Καταστάσεις που προκαλούν αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (παχυσαρκία, χρόνιος βήχας, δυσκοιλιότητα, εγκυμοσύνη, άρση βαρέων αντικειμένων κλπ.)
Τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης, είναι η παρουσία μυϊκού άλγους (πιάσιμο μυών), πολλές φορές “καυστικού” στην περιοχή, οφειλόμενου στην μυϊκή “απόσχιση” που συμβαίνει στην περιοχή, που ακολουθεί αργότερα από την παρουσία μικρού “ογκιδίου” στην περιοχή (μικρού αυγού), το οποίο ανησυχεί τον ασθενή και τον προβληματίζει για την Τυπικό σύμπτωμα της βουβωνοκήλης είναι η τοπική διόγκωση στην βουβωνική χώρα συχνά συνδυαζόμενη με ήπιο ή και εντονότερο πόνο, ο οποίος επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, γέλιο, σωματική άσκηση κλπ.) ή και με τις κινήσεις του εντέρου. - Η κήλη μπορεί να είναι ‘ανατάξιμη’, δηλαδή να είναι δυνατή η επαναφορά του περιεχομένου στην κοιλιά, οπότε η διόγκωση μπορεί και να εξαφανίζεται παροδικά αναλόγως την θέση του ατόμου.Σε άλλες περιπτώσεις δεν είναι ορατή καμία διόγκωση και η βουβωνοκήλη γίνεται αισθητή μόνο μέσω του πόνου, ενώ αρκετές φορές δεν παρουσιάζει καθόλου ενοχλήσεις και η διάγνωσή της γίνεται τυχαία κατά την κλινική εξέταση από τον γιατρό.
- Βουβωνοκήλη – Οσχεοκήλη. Στην περίπτωση της οσχεοβουβωνοκήλης, ενδοκοιλιακά όργανα/ιστοί (π.χ. εντερικές έλικες) φτάνουν διαμέσου του βουβωνικού πόρου μέχρι το όσχεο στους άντρες ή τα μεγάλα χείλη στις γυναίκες, οπότε παρατηρείται διόγκωση, πόνος ακόμα και εντερικοί ήχοι στις περιοχές αυτές.
- Η εξέλιξη της βουβωνοκήλης συνήθως είναι προδιαγεγραμμένη. Υπάρχει μία σταδιακή αύξηση του μεγέθους της, που οφείλεται στην συνεχή αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση η οποία προωθεί συνεχώς τα σπλάχνα προς τα έξω. Αυτή η πίεση πολλές φορές αυξάνεται κατακόρυφα και τα αίτια είναι:
- Άρση βάρους, απότομες κινήσεις, χειρωνακτική εργασία.
Επίμονος βήχας, αναπνευστική λοίμωξη, φτάρνισμα..
Επίμονος δυσκοιλιότητα
Τα συμπτώματα επίσης συνεχίζονται, με επίταση του πόνου, της δυσφορίας, αλλά και άλλων σημείων όπως: - Γαστρεντερικές διαταραχές και άτυπα κοιλιακά άλγη (όταν εγκλωβίζεται λεπτό έντερο ή επίπλουν).
Δυσκοιλιότητα (όταν εγκλωβίζεται το σιγμοειδές τμήμα του παχέος εντέρου)
Δυσουρία – συχνουρία (όταν συμμετέχει τμήμα της ουροδόχου κύστης).
Διάγνωση Βουβωνοκήλης
Η διάγνωση κήλης γίνεται με τη βοήθεια ψηλάφησης (αυτή η εξέταση είναι ο συνήθης τρόπος διάγνωσης κήλης). Ο χειρουργός εξετάζει τον αθενή σε όρθια και κατακεκλιμένη θέση ώστε να μπορέσει να εντοπίσει εάν υπάρχει κήλη και εφ’όσον υπάρχει να εντοπίσει τη θέση της. Το μέγεθος μιας κήλης μπορεί να αυξήθει όταν ο ασθενής βήξει ή σκύψει, οπότε μπορεί να ζητηθούν ως μέρος της εξέτασης.
Η κήλη μπορεί να μη φαίνεται σε παιδιά και βρέφη εκτός από όταν βήχουν ή κλαίνε. Άρα σε τέτοιες περιπτώσεις, για να διαγνωστεί αν υπάρχει κήλη, είναι απαραίτητη η εξέταση με υπέρηχο.
Επισης όταν υπάρχει υποψία κήλης άλλα όχι μια σαφής διάγνωση γίνεται αξονική τομογραφία ώστε να υπάρξει καλύτερη εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει. Μερικές φορές μια μαγνητική τομογραφία βοηθάει, δεδομένου ότι απεικονίζει τον μαλακό ιστό με μεγαλύτερη ακρίβεια. Άλλες φορές η διάγνωση γίνεται κατά την διάρκεια της επέμβασης.
Όλες οι βουβωνοκήλες αργά ή γρήγορα θα χρειαστούν χειρουργική αποκατάσταση (εγχείρηση βουβωνοκήλης),ακόμη και οι μικρού μεγέθους ασυμπτωματικές κήλες.Ο χειρουργός είναι υπεύθυνος να διαγνώσει αλλά και να συμβουλεύσει τον ασθενή εάν η κήλη του χρειάζεται αντιμετώπιση και πότε!
