Zen japanese αισθητική και γιατί πρέπει να
εκμεταλλευθουμε τον ελληνικό πολιτισμό
Η τέχνη της καλλιγραφίας, η τελετουργία του τσαγιού, οι zen κήποι και η τέχνη της κηπουρικής, οι μονόχρωμοι πίνακες , είναι πια σύμβολα και αναζητήσεις και japanese αισθητική που εχει επιβληθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ολη αυτή η μεγάλη τέχνη και φιλοσοφία , που προερχεται απο τον ιαπωνικό μεσαίωνα βασίζεται στη φιλοσοφία της απλότητας , του περιορισμού και την συμπάθεια για τη διάβρωση απο τον καιρό, την ατέλεια, τo minimal, όπως λένε και οι Ιάπωνες το “sabi ” και το “wabi” έχουν γίνει βασικά στοιχεία της zen αισθητικής και της zen ατμόσφαιράς, που πια εαν δείς κάτι minimal έχεις μια έκλαμψη ενα satori , και λες αυτό είναι Zen.
Παρόλο που η βάση του Zen είναι θρησκευτική , για μένα όλα τα έργα τέχνης , ρεύματα , ιδέες έχουν μια , κάπως , μια κίνηση και μια ροή απο κάτι θρησκευτικό που έχει διάφορα ονόματα για τον κάθενα που κάνει Τέχνη , έχουμε και εμείς στον ελληνικό πολιτισμό , αρχαίο αλλά και βυζαντινό , πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαν να κάνουν σημεία παγκόσμια και να αποτελέσουν εφαλτήριο για νέους καλλιτέχνες να ασχοληθουν
Zen Ναός Επικουρειου Απόλλωνα
Ο ιωνικός ρυθμός είναι μια zen αισθητική που είχε κατακτήσει τις αρχές του προηγούμενου αιώνα όλα τα δημόσια κτίρια σε όλες τις ευρωπαικές πρωτεύουσες καθαρά μνημεία της επιρροής του ρυθμού αυτόυ , που είναι σίγουρα Zen και συνδέεται με τη japanese αισθητική , σιγουρα όμως πιο παλιός . Το πρόβλημα δεν είναι στην ανάδειξη του Ιωνικού Ρυθμου αλλά στην πρακτική του , στην ελληνική παιδεία και ζωή , σε κτίρια και γιατί οχι σε κτίρια με ρυθμό τέτοιας μορφής , Κτίρια που να είναι προσβάσιμα , καινούρια σε ωραία σημεία της ελλάδας .
Σε σχέση με τα διάσημα japanese monasteries eδω έχει επικρατήσει, δικαίως , πολύ το βυζαντινό στοιχείο με τα καταπληκτικά ελληνικά βυζαντινά μοναστήρια σε εκπληκτικά σημεία της φύσης με δεσπόζουσα θέση είναι ισάξια και εφάμμιλα σε ομορφία με τα ιαπωνικά.
Εδω όμως θα θιξω κάτι που απτεται του θρησκευτικού για μερικούς αλλά για μένα είναι θέμα καθαρά τέχνης και προβολής του ελληνικου πολιτισμού . Κάθε προσπάθεια ανάδημιουργίας ( αρχιτεκτονικής κυρίως) της αρχαίας ελληνικής τέχνης και ναών να θεωρείται μια προσπάθεια επαναφοράς της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Πρόκειται για τεράστια βλακεία . Οι Ιάπωνες μετά τον πόλεμο μετουσίωσαν στη Ζωή τους πολλά στοιχεία απο ξένους πολιτισμούς αλλά δεν έγιναν κάτι άλλο. Εμεις προσπαθούμε να γίνουμε υβρίδια ΥΒΡΙ δια , ενος μεικτού πολιτισμού , παγκόσμιου και να χάσουμε όλα τα στοιχεία που μας διαφοροποιούν χάνουμε την ξεκάθαρη πολιτιστική μας ταυτότητα.
Επείδή έχει επικρατησει τωρα τελευταία ο Πολιτισμός της τηλεόρασης , με τις Εκπομπές Κουζίνας , και ισως κάποιοι τηλεοπτικοί να καταλάβουν καλυτερα αυτό που θέλω να πώ λέγοντας
οτι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός σήμερα είναι σε ενα μίξερ και ομογενοποιείται για να τον γευτούν , αχρωμος , ευπεπτος και με μια ουδέτερη γεύση χωρίς να αναδεικνύονται κάποια στρατηγικά συστατικά , ανάλατος , χωρις μπαχαρικά αλλά ασφαλής.. σίγουρα αυτό.
Zen τελετουργία τσαγιού και ο ελληνικός καφές στη χόβολη
Ολο το νόημα της τελετουργίας τσαγιού είναι , η ανάγκη να πηγαίνει κανείς αργά , να αισθάνεται τι πίνει , τι κάνει να διαλογίζεται σε κάθε γουλια το νόημα της ζωής , της ύπαρξης και του είναι. Γουλια γουλιά ο ελληνικός καφές στη χόβολη , στην τέφρα , τη ζεστή στάχτη δηλαδή είναι κάτι που παρέχει την ιδέα του slow food, του zen . Είναι ο μοναδικός καφές που οσες προσπάθειες και αν έγιναν να παρασκευαστεί γρήγορα σε ενα αυτόματο μηχάνημα , δεν εγινε καλός. Δεν γίνεται καλός , κάποια πράγματα θέλουν το χρόνο τους δεν ταιριάζουν στη λογική του γρήγορου … Είναι κάτι που μπορεί να γίνει Παγκόσμιο σαν ελληνικό , σαν μια hellenic elegance , ενας τρόπος ζωής που έλει Ευγένεια , Αρμονία , Ελληνική αισθητική.
