Πόσο μοιάζει ο ελεύθερος σκοπευτής και ο φωτογράφος με την προσπάθεια να τραβήξει μια φωτογραφία..
Ειναι η εικόνα απο τα μάτια ενος φωτογράφου η φωτογραφια απο τη ματιά ενος ελευθερου σκοπευτη;
Ενας φημισμένος φωτογράφος ο Cartier – Bresson μιλάει για την “αποφασιστική στιγμή” , μια στιγμή όπου το μάτι , το μυαλό και η καρδιά , οπως επίσης και η αναπνοή βρίσκονται σε μια ευθεία.. Είναι απολύτως συγχρονισμένα με την εικόνα που παρατηρεί ο φωτογράφος μεσα απο το φακό και βρίσκεται ενα κλικ μακρυά απο την καλυτερη φωτογραφια που θα μετρήσει στη ζωή του , τη δική του η άλλων…
Ο ελεύθερος σκοπευτής παρατηρεί μια εικόνα , ενα υποψηφιο θύμα σε ενα φακό , τηλεσκοπικό φακό στεριωμένο σε ενα οπλο και αυτός βρίσκεται απο ενα πάτημα της σκανδάλης μακρυά απο ενα θάνατο , μια στιγμή που θα δώσει ενα τέλος σε μια ζωή και πόνο σε μια οικογένεια . Ποσο κοντά και πόσο μακρυά είναι η Τέχνη και η Ζωή…
Μεσα απο το βλεμμα ενος εκπαιδευμενοι δολοφονου και η φωτογραφια
Η καλή φωτογραφια που θα βγεί μετα απο ωρες αναμονής , περιμένωντας την αποφασιστική στιγμη τη στιγμη που κάθε φωτογράφος αναμένει , είναι μια μαγική στιγμη , μια στιγμη που η δημιουργία συνομωτεί για να περάσει η πραγματικότητα της ζωής στην ιστορία , σε ενα χαρτί , σε μια ανάμνηση που θα μέινει για πάντα χαραγμένη , τυπωμένη και ετοιμη να μοιραστει με χιλιάδες και πολλές φορές εκατομμύρια κόσμο , σε μια μαγικη ισορροπία που ενσωματωνει ηδονές αισθησιακές , διανοητικές και οργανικές…
Ο ελεύθερος σκοπευτής αναζητά ενα καλό θάνατο, ξεκάθαρο , ενα χτύπημα σε ζωτικο σημείο , κεφάλι , καρδιά που θα δώσει τη χαρά στο θύμα ενος γρήγορου θανάτου και να φύγει απο το σημείο , απο την Ιστορία , να μην καταλάβει κανείς που βρίσκεται και να εκπληρώσει τις διαταγές που του δόθηκαν . Και στους 2 δύο η αποφασιστικη στιγμή είναι η αναγνώριση του εργου τους…
Ενα έργο , μια φωτογραφια , ενας θάνατος , είναι μια κατάφαση ενα ηχηρό ΝΑΙ ενα σιωπηλο ΝΑΙ και ποτέ ενα ΙΣΩΣ. Τα εργαλεία της τεχνολογίας , η πράξη του Φωτογραφίζειν και η πράξη του , πως να την ονομάσω αραγε , αυτη η πραξη πολέμου , η πράξη μιας δολοφονίας γίνονται ολοενα και πιο ευκολες με τη συγχρονη τεχνολογια..
φωτογραφια του Ralph Gibson
Ισχυροι τηλεσκοπικοι φακοι πάνω σε οπλα η πάνω στη φωτογραφική μηχανή , φακοί νυχτός , μπορουν να φωτογραφίσουν η να σκοτώσουν απο χιλιομετρα μακρυά αναζητούν ενα ανθρώπινο εγκέφαλο να επιτελέσει ενα εργο , καλλιτεχνικό ή πολεμικό. Και οι δυο (φωτογράφος και ελευθερος σκοπευτής) είναι ηρωες κατα κάποιο τρόπο . Χειρίζονται τα εργαλέια της τέχνης τους αριστα και εχουν σταθερο χέρι , ηρεμη καρδιά , κοφτερο μάτι και μυαλό και αισθήσεις σε εγρήγορση..
Elliot Erwitt – φωτογραφια
Μια φωτογραφία λένε αξίζει οσο χίλιες λέξεις . Ενας θάνατος αξίζει πόσο;Πόσο ηλιθια και εσφαλμένα είναι αυτα τα ρητά , αφου και τα δυο δεν μπορούν να αφηγηθούν μια ιστορία. Η φωτογραφια παγώνει μια στιγμή και επιλέγει ορισμένα στοιχεία , ενα σκηνικό απο πίσω που η φαντασία μας συμπληρώνει τα κενά του φωτογραφικου χαρτιού. Η εικόνα – φωτογραφια φαίνεται αληθινή και παγιδεύει το μυαλό σε ενα λαβυρινθο που ο μιτος της Αριάδνης είναι η Λεζάντα που συμπληρώνει τα κενά. Ο θάνατος απο ενα ελευθερο σκοπευτή είναι μια παγωμένη στιγμή μόνο για το μυαλο του ιδιου του εκτελεστή και η ιστορία είναι η αφηγηση του ιδιου ..
Η φωτογραφία δεν αφηγείται απλά περιγράφει , η λογοτεχνία αφηγείται , το σινεμά γιατί μια φωτογραφία μπορεί να είναι στημένη αλλά ενας θάνατος ποτέ δεν είναι στημένος. Με το πάτημα της σκανδάλης ο ελευθερος σκοπευτής οδηγεί ενα ανθρωπο , ενα δοχείο εμπειρειών , αναμνήσεων , μνημών και σκέψεων στην Ληθη.. Μια φωτογραφία ενος δημοσιογράφου η καλλιτέχνη οδηγεί στην Δόξα τον δημιουργό και στην Ιστορία τη φωτογραφία .
