Συμμετέχοντας για πρώτη φορά στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος στη Νέα Σμύρνη αλλά και ως εκλογική αντιπρόσωπος τη μέρα των εκλογών, έχω ακούσει συζητήσεις γύρω μου και κυρίως νέους να λένε ότι δεν γνωρίζουν ότι έχουμε εκλογές, ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν τη μέρα των εκλογών, ότι έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν, αν μπορούν να ψηφίσουν για τις δημοτικές αλλά όχι για τις περιφερειακές εκλογές, γιατί να μη ψηφίζουμε ηλεκτρονικά και πολλά άλλα. Όλες οι απόψεις έχουν ενδιαφέρον και αξίζει να τις σκεφτούμε.
Επίσης, πολύς κόσμος εκφράζει δυνατά αυτό που σκέφτεται και έχω ακούσει να μου λένε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής μου καμπάνιας, «αφού τίποτα δεν γίνεται, γιατί να πάω να ψηφίσω;» ή «όλοι ίδιοι είναι, δεν θα κάνουν τίποτα το διαφορετικό», κατά την άποψή μου, αυτή η μηδενιστική στάση είναι δείγμα έλλειψης γενικότερου ενδιαφέροντος και εκφράζει μια τάση παραίτησης μέρους του εκλογικού σώματος, μία τάση που δείχνει δυσκολία στη διαχείριση του θυμού, της απογοήτευσης αλλά και την αντίληψη του ψηφοφόρου ότι «εγώ το πολιτικό μου μήνυμα το έχω στείλει, το έχετε λάβει και είναι ξεκάθαρο, σας είπα τι πιστεύω».
Η αποχή των νέων ανθρώπων από τις εκλογές, και κυρίως από τις δημοτικές, κατά την άποψή μου, δεν συνιστά ορθή πολιτική συμπεριφορά και δεν οδηγεί σε σωστές πολιτικές αποφάσεις. Σε τέτοιες περιστάσεις μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που είχε γίνει το σύνθημα της γενιάς μου και έναν από τους ύμνους της δεκαετίας του ’80
«Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα».