Θέλετε να δείτε τα πράγματα ανάποδα; Ναι τελικά η κοκκινοσκουφίτσα ξεγέλασε το Μεγάλο Κακό Λύκο προσφέροντας του καραμέλες και άλλες λιχουδιές.
Μια παιδική Όπερα που τα βλέπει αλλιώς και τα κάνει αλλιώς.
Μία σκηνή και δύο χρόνοι, δύο ρυθμοί, δύο επίπεδα. Από τη μία, το γνωστό παραμύθι του Σαρλ Περώ, αλλά λίγο αλλαγμένο, λιγότερο σκοτεινό και περισσότερο παιγνιώδες (με όλα τα γνωστά πρόσωπα, την Κοκκινοσκουφίτσα που θέλει απεγνωσμένα να βγει από το σπίτι και να ζήσει την εμπειρία της απελευθέρωσης, την αυστηρή Μητέρα της που ανησυχεί, την άρρωστη και προστατευτική Γιαγιά της, το Λύκο -μια σαφής αλληγορία απειλής, ο λύκος θα μπορούσε να είναι ένας οποιοσδήποτε άγνωστος στο δρόμο, που θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο- και τέλος τον Ξυλοκόπο που δίνει τη λύση) και από την άλλη, ο ζωντανός σκηνικός χρόνος, η αποκάλυψη του πώς στήνεται ένα θέαμα μπροστά στα μάτια των θεατών.
Την ίδια στιγμή που οι ηθοποιοί είναι απόλυτα ταυτισμένοι με τους ρόλους και τις ιδιότητές τους γίνονται και οι μεταφορείς αντικειμένων, οι σχολιαστές του παραμυθιού, αυτοί που συντονίζονται με την ορχήστρα προκειμένου να μεταφέρουν στην ολότητά της, την αφήγηση της ιστορίας. Έτσι, εκτός από το ίδιο το παραμύθι αποκαλύπτεται και ο μηχανισμός του ίδιου του θεάτρου˙ τίποτα δεν μένει κρυφό κι έτσι εκτός από την ιστορία παρακολουθούμε επίσης το παιχνίδι των ηθοποιών, των κομπάρσων και των μουσικών.
Μια τρομακτική ιστορία για μικρά παιδιά….χα χα
